Η ανεργία χτυπάει κόκκινο συναγερμό, οδηγώντας κάθε οικογένεια να έχει έναν τουλάχιστο άνεργο, οι μισθοί σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα κατρακυλούν, η ακρίβεια καλπάζει, στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχεί η απόλυτη αυθαιρεσία του εργοδότη κι ο φόβος της απόλυσης, στο δημόσιο χιλιάδες συμβασιούχοι μένουν άνεργοι, ενώ προσλαμβάνονται ελαστικά εργαζόμενοι που δουλεύουν για μήνες απλήρωτοι, όπως οι αναπληρωτές ΕΣΠΑ στην εκπαίδευση. Παρά τις μεγάλες εξαγγελίες για «αλλαγές», «τομές», «μεταρρυθμίσεις», «αναδιαρθρώσεις», ξέρουμε ότι το σημερινό σχολείο βρίσκεται μακριά απ’ αυτό, που ονειρευόμαστε κι εμείς κι εσείς. Τα ερωτήματα, που βασανίζουν εσάς αλλά και μας για την ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, δε βρίσκουν απάντηση, γιατί παραμένουν οι αιτίες που τα προκαλούν. 2 Μαζί αγωνιούμε όταν: •
• Πολλά σχολεία, εξακολουθούν να λειτουργούν με διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.)
• Το παιδί μας, γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα, Τα βιβλία φέτος δεν έχουν έρθει στα σχολεία , συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου •
πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και (διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας κτλ•
έλλειψη προσωπικού, κάθε Σεπτέμβρη,
•
τμημάτων σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν στην
αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη. Υπάρχουν χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από Οι συγχωνεύσεις σχολείων και οι συμπτύξεις για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές Καταργούνται άτυπα οι τάξεις υποδοχής για τους Οδηγείται σε απαξίωση το Ολοήμερο σχολείο και ουσιαστικά μετατρέπεται σε «παιδοφυλακτήριο» και απόρριψης. Υπάρχει έλλειψη επιμόρφωσης και κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Παιδεία: Κοινωνικό δικαίωμα ή υπόθεση της αγοράς; Όλοι θυμούνται το ιστορικό αίτημα για 15% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία. Έγινε επανειλημμένα προεκλογική υπόσχεση, μετατράπηκε σε 5% του ΑΕΠ, αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς ποτέ δεν ικανοποιήθηκε. Αντίθετα οι δαπάνες για την εκπαίδευση μειώνονται συνεχώς, για να φτάσουν το 2011 στο χαμηλότερο ποσοστό στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας. Έχετε νιώσει όλοι, βαθιά στην τσέπη σας, ότι η δωρεάν εκπαίδευση κατάντησε σύγχρονος μύθος. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να μετατραπεί το κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση σε ατομική υποχρέωση. Δηλαδή, ο πολίτης οφείλει μόνος του να μεριμνά και να εξασφαλίζει την εκπαίδευση στον εαυτό του και στα παιδιά του και όχι το κράτος σε όλους. Με βάση αυτή τη λογική το κράτος θα διαθέτει τα στοιχειώδη κι όλα τα υπόλοιπα θα καλούνται να τα καλύψουν οι γονείς ή οι χορηγοί. Η αγορά εισβάλλει ταχύτατα στο δημόσιο σχολείο και το καλεί να λειτουργεί με τα κριτήρια των επιχειρήσεων. 3 Η αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών Θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μαζί σας. Πιστεύουμε απόλυτα, ότι ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος και η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού και του σχολείου, θα χειροτερέψει την εκπαίδευση των παιδιών σας. Θα κάνει τον εκπαιδευτικό πιο φοβισμένο, πιο ανασφαλή, περισσότερο «υπάλληλο» και λιγότερο παιδαγωγό, συνεργάτη κι οραματιστή. Απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα αγωνιζόμαστε για: •
•
• Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
• Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο.
• Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
• Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση.
• Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία.
• Μισθούς αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς. Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ, αίτημα κυρίαρχο σε όλες τις κινητοποιήσεις μας. Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σ΄ όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις. Αγώνας για αξιοπρεπή Εργασία Αγαπητοί γονείς, Απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι. Γιατί αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε κομμάτι του κόσμου της εργασίας γι΄ αυτό καλούμε και τους άλλους εργαζόμενους σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα, να αγωνιστούμε για:
όλαταπαιδιά τοΔημόσιοΔωρεάνΣχολείογια
Παιδείαστο5% τουΑΕΠ τηαύξησητωνδαπανώνγιατην
υπονομεύουντομέλλοντηςνέας
γενιάς τηνανατροπήτωνπολιτικώνπου
αποδοχώνμας τηνπραγματικήαύξησητων τησταθερήκαιμόνιμηεργασία ΟΑΓΩΝΑΣΓΙΑΤΗΝΠΑΙΔΕΙΑΚΑΙΤΗΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΕΡΓΑΣΙΑΕΙΝΑΙΚΟΙΝΟΣΑγαπητοίγονείς Γνωρίζετε ότιδενείναιηπρώτηφοράπουκινητοποιούμαστε Γνωρίζετε ότιηαπεργίαέχειμεγάλοκόστοςγιαμας ιδιαίτερασήμεραπουβρισκόμαστεστηνκορύφωσητηςτεράστιαςοικονομικήςκρίσης Οικινητοποιήσειςμαςξεκινούν10 ημέρεςμετάτηνέναρξητηςσχολικήςχρονιάς Μιαςχρονιάςπουξεκινάειχωρίςβιβλία(!!!) καιμεχιλιάδεςκενάστασχολεία. Έχουμετηναποφασιστικότητααλλάκαιτηθέλησήνααγωνιστούμεγιαναβρεθούνλύσειςσταπροβλήματατουδημόσιουσχολείου«εδώκαιτώρα» Πολύαπλά, ηκατάστασηπουβιώνουμεΔΕΝΠΑΕΙΑΛΛΟ. Σαςκαλούμεναπαραμερίσετεόσους«καλοθελητές»θελήσουννασυκοφαντήσουναυτότοναγώνα Ναείστεσίγουροιπωςμετοναγώναμαςαυτάπουέχουμενακερδίσουμεεμείς οιμαθητέςμαςκαιτοδημόσιοσχολείο είναιπολύπερισσότερααπόαυτάπουέχουμενα«χάσουμε» Τώραείναιηδικιάμαςώρα. Ναενώσουμεαγωνίεςκαιαγώνεςγιαένακαλύτερομέλλονγιαμαςκαιταπαιδιάμας. ΝαμείνειτοΔημόσιοΣχολειόέξωκαιμακριάαπόταμνημόνιακαιτιςπερικοπές ΚάθενίκηαπέναντιστηναντιλαϊκήπολιτικήτηςΚυβέρνησηςανοίγειτοδρόμογιανέεςκατακτήσειςσεόλουςτουςεργαζόμενους •
αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη.
• Γιατί κι εσείς κι εμείς, για να ζήσουμε τις οικογένειές μας,
χρειάζεται να κάνουμε δυο και τρεις δουλειές. Γιατί
είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και
βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν
την αγοραστική τους δύναμη.
• Γιατί αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην
εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της
απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς
πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και
σκληρότερα.
• Γιατί θυμώνουμε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία,
η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων ) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.
• Γιατί κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.
• Γιατί αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.
4 • Πολλαπλασιάζεται η ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας
• • Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων
Ένταξης
ανάγκες
•
αλλοδαπούς μαθητές και εντείνεται η ανισότητα, οι διαχωριστικές γραμμές και τα φαινόμενα
αποκλεισμού
• • Το νηπιαγωγείο
